Ένα από τα χαρίσματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος είναι να ακούει τι έχει να του πει ο συνομιλητής του. Είναι πραγματικό χάρισμα γιατί συνήθως σε μια συνομιλία βιαζόμαστε να πούμε όλα όσα θέλουμε.

Συνήθως σε ένα διάλογο που πολλές φορές γίνεται και μονόλογος, τυχαίνει ο ένας εκ των δυο να μιλάει ακατάπαυστα και με ανούσιες λεπτομέρειες, χωρίς να αφήνει τον άλλο να ψελλίσει μια λέξη, να κρίνει, να τοποθετηθεί στη ¨συζήτηση¨.

Είναι εγωιστικό να θέλει κανείς να κάνει τόσο έντονη την παρουσία του μέσα από τον τρόπο που μιλάει. Σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο και η παιδεία που έχει λάβει το άτομο.

Και αυτό συμβαίνει παντού, όπου και να κοιτάξει κανείς βλέπει ανθρώπους να μιλάνε διαρκώς αλλά πόσοι από αυτούς ακούνε; Μέσα στους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας που ζούμε, τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει συνεπάρει και το λόγο μας, τον ασταμάτητο λόγο…

Δεν είναι λίγες οι φορές που συνομιλείς με κάποιον και σε παρακολουθεί, σε ακούει ή νομίζεις ότι σε ακούει και όταν πάρει τον λόγο σου απαντάει σα να μιλούσε με κάποιον άλλον -άλλη απάντηση παίρνεις- και αναρωτιέσαι «είναι εδώ;»

Επειδή σίγουρα ο καθένας μας έχει βρεθεί και στις δυο θέσεις, καλό είναι να κάνουμε ένα δώρο στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που έχουμε απέναντί μας. Να μάθουμε να Ακούμε, να έχουμε ενσυναίσθηση και σεβασμό προς τον συνομιλητή μας, να μην αντιμετωπίσουμε μια συζήτηση σαν ένα κασετόφωνο που απλά ηχογραφεί.

Ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας, μας επέλεξε για να συζητήσει κάτι. Γι’ αυτό ας επικεντρωθούμε στα λόγια του και ας μοιραστούμε έναν ουσιώδη διάλογο, γιατί όπως λένε «ότι δώσεις, αυτό θα πάρεις πίσω».

 

 

 

 

Πηγή: studyplan.gr